akryl, olej, płótno, wymiary 200 × 160 cm; elementy: 100 × 80 cm (× 2), 100 × 160 cm (× 1);
nr inw. DTZSP/982/a-c, zakup 2021

Kompozycja Andrzeja Klimczaka-Dobrzanieckiego Katalog wież maksymiliańskich podzielona jest na szesnaście prostokątnych pól mniej więcej równej wielkości (cztery kolumny i cztery rzędy). Paleta kolorystyczna została zawężona do odcieni beżu, szarości i błękitu oraz czerwieni, z akcentami bieli i czerni.

W czternastu polach przedstawiono w uproszczony sposób czterokondygnacyjne okrągłe wieże z czerwonej cegły. Każda kolejna kondygnacja jest mniejsza od poprzedniej; budowle przypominają nieco wieże budowane z klocków przez dzieci. Nad nimi, na jednolitym tle, unoszą się podłużne formy o zygzakowatym kształcie. Występują pojedynczo lub skrzyżowane niczym miecze. Dwa pola, w górnym i dolnym rzędzie, wypełniają czarne eliptyczne kształty, pokryte gęsto odręcznym pismem i obramowane podobnymi zygzakowatymi formami, które okalają owal z tekstem jak wieniec z liści laurowych.

Tytułowe „wieże maksymiliańskie” odnoszą się do typu budowli obronnej, wprowadzonego przez austriackiego arcyksięcia Maksymiliana Habsburga-Este. Z jego inicjatywy w latach 30. XIX wieku Linz otoczył pierścień ponad trzydziestu takich umocnień. Okrągłe lub wielokątne, murowane wieże o kilku kondygnacjach wyposażone były w działa dalekiego zasięgu.

Motyw fortyfikacji i architektury obronnej pojawiał w twórczości Klimczaka-Dobrzanieckiego niejednokrotnie. Pracom o tej tematyce była poświęcona znaczna część wystawy indywidualnej artysty „Zbierane – wszystko i tak odbywa się w jednym miejscu” (Galeria BWA Wrocław, 2014), na której prezentowano m.in. cykle Próba rewaloryzacji fortów nyskich oraz Prawdziwy obraz Twierdzy Kłodzkiej (z analogicznymi ceglanymi wieżami) czy właśnie Katalog wież maksymiliańskich.

Karolina Dzimira-Zarzycka