film wideo, czarno-biały, dźwięk, 31 min, ed. 1/7 + AP
nr inw. DTZSP/550; zakup 2009

Projekcja multimedialna składa się z prezentacji prac fotograficznych następujących po sobie w równym tempie na zasadzie granicznego przenikania. Są to fotografie z kolejnych cyklów prac w dorobku autora: Miejsca niepamięci, Martwa natura pamięci i Anamnesis – [re]konstrukcja obrazu. Warstwie wizualnej towarzyszy swobodnie skorelowany podkład dźwiękowy, który zawiera sprowadzone do szumu odgłosy spotykane w przestrzeni publicznej i dominujący podczas całej projekcji odgłos kroków. W pewnej mierze forma tego dzieła nawiązuje do tradycji diaporamy, czyli pokazu przeźroczy następujących po sobie na zasadzie przenikania, czemu zwykle towarzyszył podkład muzyczny z taśmy magnetofonowej. Użycie techniki komputerowej zmienia jednak tę sytuację, gdyż tradycyjna wielo-medialność zostaje tutaj dalece zintegrowana. Użycie wiernych reprodukcji czarno-białych fotografii i oszczędne operowanie środkami ekspresji stwarza ciekawe relacje pomiędzy dawnymi i nowymi możliwościami ekspresji. Ingerencja artysty w zobrazowaną przestrzeń poprzez umieszczanie tam białych kartek papieru przywodzi na myśl praktyki konceptualizmu. Z drugiej strony, wyrafinowana zmysłowość obrazów, w których autor wykorzystuje do maksimum skalę szarości, jest pewnym sygnałem inspirowania się programem tzw. fotografii elementarnej¹, który rozwinął się w latach osiemdziesiątych. Andrzej Bator wydaje się nawiązywać do obu nurtów nie tylko na zasadzie fascynacji/ inspiracji, ale także poprzez użycie ich jako cytatu, starając się przede wszystkim wyeksponować własne motywy działania. Widoczne jest to szczególnie w jego późniejszych pracach z cyklu Gratias ago. Trzy wykorzystane w projekcji cykle dzieł łączy ze sobą podobny rodzaj refleksji nad naturą pamięci i fotografii. Nadaje jej to zwarty i osobisty charakter.

 

¹ Strategia wydobywania maksimum walorów wizualnych z tzw. czystej fotografii (w praktyce dotyczyło to fotografii czarno-białej).